Skip to content Skip to footer

Voor Vermaak Zonder Dieren is een campagne van Bite Back die gericht is op het informeren van mensen over het dierenleed dat gepaard gaat met voornamelijk dolfinaria en circussen, maar ook dierentuinen, ponymolens, filmopnames, televisieprogramma’s en wedstrijden waarbij dieren gebruikt worden voor ‘vermaak’. Bite Back voert actie tegen deze uitbuiting, moedigt mensen aan om te kiezen voor entertainment zonder dieren en steunt dierenopvangcentra waar dieren in hun waarde worden gelaten en vrij zijn van menselijke exploitatie.

Dieren zijn geen gebruiksvoorwerpen, maar levende wezens, die niet dienen tot (leed)vermaak van de mens. Het is niet omdat sommige vormen van vermaak met dieren maatschappelijk aanvaard worden, dat het ethisch aanvaardbaar is om hen daarvoor te gebruiken. De belangen van dieren worden bij dit soort van vermaak vrijwel altijd ondergeschikt geacht aan die van de mens. Dieren in de amusementssector krijgen te kampen met ernstige problemen, zowel fysiek als mentaal (o.a. zoochosis). Bovendien leren circussen, dierentuinen en dolfinaria de bezoeker niets over het natuurlijke gedrag van het dier, aangezien ze dat helemaal niet kunnen uitoefenen in hun artificiële, per definitie te kleine omgeving.

Achter de ‘glimlach’ van elke dolfijn in het dolfinarium schuilt een ware tragedie. De dolfijnen die hier hun dagen slijten, gaan gebukt onder stress, ziekte, verveling en verdriet. Ze brengen hun tijd door in een betonnen kerker gevuld met gechloreerd water.

Dolfijnen zijn zeer intelligente, gevoelige en sociale dieren. In het wild leven ze in grote sociale groepen, maar de meeste dieren in het dolfinarium werden uit hun sociale groep weggerukt en met wildvreemde dieren in een bassin ondergebracht.  Hierdoor is hun normale, sociale gedrag ernstig verstoord. In de oceaan zwemmen ze vaak honderd kilometer per dag, jagen op vissen en duiken tot op grote diepte. In een dolfinarium moeten ze het stellen met een veel te klein bassin en krijgen ze dode vis gevoederd.

Trainers beweren dat dolfijnen het leuk vinden om kunstjes op te voeren, maar de werkelijkheid leert ons dat ze enkel gehoorzamen wanneer ze hongerig zijn en beloond worden met vis. Als ze genoeg hebben, luisteren ze niet. Daarom wordt hen systematisch voedsel onthouden. Dolfijnen door een hoepel zien springen, is dus niet meteen een educatieve ervaring en draagt bij tot een foutief beeld van deze en andere dieren.

De chronische, slopende stress die hun gevangenschap met zich meebrengt, zorgt voor een zwak immuunsysteem. Veel dieren worden depressief, ontwikkelen huidziekten en doen aan zelfverminking. Het toedienen van antidepressiva is geen uitzondering in dolfinaria. Deze parken streven naar winstbejag, niet naar het bijbrengen van kennis.

Nu nog steeds verblijven er in dolfinaria dolfijnen die uit het wild werden gevangen. Hoe dit in zijn werk gaat zien we bijvoorbeeld in Taiji (Japan), waar men dolfijnen in een baai bij elkaar drijft. De ‘beste exemplaren’ worden uitgekozen voor dolfinaria. De anderen worden afgeslacht voor hun vlees. De beelden van deze slachtpartijen, waarbij het water bloedrood kleurt, doen elke dierenliefhebber huiveren. Hoewel de wildvang van dolfijnen in Europa verboden is, hebben veel dolfinaria nog steeds banden met deze gruwelijke industrie.

Elk bezoek aan het dolfinarium is wat deze wantoestanden in stand houdt. We willen het mogelijke publiek hierover informeren.

Daarom staan we iedere maand voor het dolfinarium in Brugge en in Harderwijk. Voor Nederland is er een speciale campagnepagina, te vinden op: http://www.dolfinariumvrij.nl.

Vind je ook dat dolfijnen niet in gevangenschap gehouden mogen worden? Teken dan zeker onze petitie voor België of voor Nederland!

Veel circussen maken gebruik van dieren bij hun acts. Om de dieren te trainen voor de halsbrekende kunstjes die ze moeten opvoeren, worden (vaak) dwangmiddelen zoals zwepen en stokken gebruikt. Ook al is er zowel in België als in Nederland een verbod op het gebruik van wilde dieren in het circus – waar Bite Back op zich blij mee is – toch doen er zich nog altijd heel veel problemen voor met andere zogenaamde gedomesticeerde dieren in circussen. Daarbij komt nog dat het begrip ‘wilde dieren’ nogal vaag is: nog steeds mogen er bijvoorbeeld kamelen en lama’s gebruikt worden. Circussen houden graag de schijn op, maar echte trainingen van de vinden plaats wanneer het publiek niet welkom is. De trainingen die ze vaak aan de pers en aan publiek tonen betreffen optredens en niet daadwerkelijke trainingen.

Ook buiten de ring krijgen circusdieren het zwaar te verduren. Ze brengen het grootste deel van hun leven door in krappe kooien, stallen, tenten en beestenwagens waar ze hun natuurlijk gedrag niet kunnen vertonen. De verveling, stress en isolatie leidt tot stereotiep gedrag. Tijdens de constante transporten van de ene plek naar de andere brengen de dieren hun ellendige leven door in transportwagens, vaak zonder drinken en in extreme koude of hitte. Kortom: het circus is doffe ellende voor dieren! Bite Back is voorstander van de afschaffing van circusacts met alle dieren, ook de gedomesticeerde.

Er zijn verschillen tussen dierentuinen onderling, maar de omstandigheden waarin de dieren leven, doen altijd onder voor hun natuurlijke omgeving. De vleugels van vogels worden afgeknipt, waterdieren moeten het vaak met weinig water stellen en dieren die normaal in grote kuddes leven, brengen hun tijd alleen of in paar door.  Natuurlijk jaag- en paargedrag is niet mogelijk. De dieren zitten dicht op elkaar, hebben geen privacy en missen meestal mentale stimulatie en beweging. Daardoor vertonen ze abnormaal gedrag, dat ‘zoochosis’ wordt genoemd, omdat het zo wijdverspreid is bij zoogdieren over de hele wereld. Soms doen dieren zelfs aan zelfverminking door de stress.

Er wordt opzettelijk gefokt met niet-bedreigde en populaire diersoorten om extra publiek te trekken. Jonge dieren zorgen er immers voor dat de kassa rinkelt. Het publiek is echter niet op de hoogte van het feit dat zogezegd ‘overbodige’ dieren worden gedood door dierentuinen en vaak als voer voor de gevangen gehouden vleesetende roofdieren worden gebruikt. Ook verhandelen bepaalde dierentuineigenaars dieren aan dierenhandelaren en circussen. Bite Back is geen voorstander van dierentuinen. Bite Back steunt dierenopvangcentra met een dierenrechtenvisie, waar dieren in hun waarde worden gelaten en vrij zijn van menselijke exploitatie. Nu je dankzij het internet de meest fantastische beelden en documentaires rechtstreeks uit de natuur bij jou in de huiskamer kan krijgen, zijn dierentuinen als product van de negentiende-eeuwse veroverings- en classificatiedrang volledig uit de tijd.

In ponymolens worden de dieren gedwongen om urenlang monotone rondjes te draaien met kinderen op de rug. Ze worden blootgesteld aan lawaai en harde muziek. Als hun ‘shift’ erop zit, worden ze urenlang in krappe trailers opgesloten. Hier brengen ze vaak lange tijd in door, ook tijdens het vervoer van kermis naar kermis. Pony’s zijn intelligente dieren die nood hebben aan grazen en vrij rondlopen. Dat is pony’s echter zelden of nooit gegund als ze in kermisattracties gebruikt worden. De dieren lijden zowel lichamelijk als psychisch onder de gedwongen arbeid. Soms eindigen kermispony’s na gebruik in het slachthuis.

In toeristische steden groot of klein, of het nu Oostende, Brugge, Brussel of New York is, worden voor de bezoekers ritjes georganiseerd met ouderwetse paardenkoetsen. Wat op het eerste zicht een idyllisch ritje lijkt, is regelrechte slavenarbeid voor de paarden die de koetsen trekken. Vaak moeten ze uren zwoegen in de hete zon, met geen of te weinig voedsel en drinkwater, blootgesteld aan het lawaai, de uitlaatgassen en de gevaren van het moderne autoverkeer. Soms komen deze paarden ten val omdat ze uitglijden op het asfalt, de kasseien of door uitputting. Na een lange werkdag worden deze paarden vaak opgesloten in veel te krappe en onaangepaste ruimtes.

Paardenrennen, rodeo’s, hanen- en hondengevechten, roofvogelshows, stierengevechten, stierenrennen, dansende beren, olifanten die op straat moeten bedelen bij toeristen, dierenshows, dierententoonstellingen, plezierjacht, recreatief vissen, … Dieren worden over de hele wereld uitgebuit en mishandeld tot ‘vermaak’ van de mens. Ook worden dieren soms gebruikt in films. Wanneer je aan dergelijke activiteiten deel neemt, ondersteun je – vaak ongewild – immens dierenleed. Maak dus een krachtig statement door dit niet te doen, protest aan te tekenen en uitbuiting te melden.

Wat kan jij doen?

  • Bezoek geen dierentuinen, dolfinaria, wedstrijden of circussen met dieren.
  • Laat je kinderen geen ritjes maken op ponymolens. Er zijn genoeg leuke attracties waarmee geen dierenleed gemoeid is.
  • Teken onze petitie tegen dolfinaria in België en in Nederland.
  • Schrijf brieven of mails naar je gemeente, de minister verantwoordelijk voor dierenwelzijn, sponsors en de media en maak duidelijk waarom je een verbod op circussen met dieren, ponymolens, dierenraces,… wilt.
  • Wil je ons helpen met onze acties? Neem dan even contact met ons op.